Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020

The Shrug: Πως να ισοπεδώσετε τις κριτικές

Στο Draft του 1984, οι Blazers θα προσπεράσουν τον Michael Jordan και θα επιλέξουν στο νο2 τον Sam Bowie. Πίστευαν ότι για να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα χρειάζεται ένας ισχυρός Center. Άλλωστε είχαν ακριβώς τον παίκτη που ήθελαν στην θέση του Shooting Guard, στην θέση του Jordan. Τον Clyde Drexler.

Η καριέρα του Jordan ήταν μοναδική. Ο Michael μπορούσε να κάνει τα πάντα στον υπέρτατο βαθμό. Αν μπορούμε να βρούμε κάτι στο οποίο ήταν μέτριος , αυτό είναι το τρίποντο. Στην πραγματικότητα δεν ήταν απλά μέτριος, ήταν κακός. Στις πρώτες 4 σεζόν του σούταρε με λιγότερο από 20% επιτυχία, ενώ ξεπέρασε μόλις 2 φορές στα 15 χρόνια καριέρας, το 40%.
Από την άλλη ο παίκτης ο οποίος επέλεξαν οι Blazers για shooting guard του μέλλοντος, ήταν κι αυτός μια μοναδική περίπτωση. Ο Drexler μπορεί να κάνει κι αυτός τα πάντα. Πασάρει, σκοράρει, μαζεύει rebounds, παίζει άμυνα. Είναι πολλές οι νύχτες μάλιστα που φλερτάρει με το triple-ακόμα και με το quadruple-double. Σε αντίθεση όμως με τον Jordan, ο Clyde μπορεί να σουτάρει πίσω από 7,25. Τα ποσοστά του βέβαια δεν είναι εντυπωσιακά και εκ πρώτης όψεως μπορεί να μην διαφέρουν και τόσο πολύ με του Jordan, αλλά ο Clyde έπαιρνε περισσότερες προσπάθειες και θεωρούνταν πολύ πιο απειλητικός από το τρίποντο. Οι Blazers πίστευαν ότι είχαν κάνει την σωστή επιλογή. Ο Drexler ήταν ο franchise παίκτης του Portland και μάλιστα κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στους τελικούς (1990) του NBA ένα χρόνο πριν οι Bulls παίξουν στους πρώτους τελικούς της Ιστορίας τους.

 
                                                    O Clyde στους τελικούς

Την σεζόν 1991/1992 και οι 2 παίκτες κάνουν τρομερές χρονιές. Οι Bulls όμως έχουν 10 νίκες παραπάνω (67 συνολικά) από τους Blazers, ο Jordan σκοράρει περισσότερο και έτσι είναι αυτός που στέφεται MVP. Ο Clyde θα μείνει στην 2η θέση.
Τα playoffs είναι φανταστικά, οι 2 ομάδες έχουν κάνει καταπληκτικές πορείες και συναντιούνται στους τελικούς. Οι Bulls ήταν η καλύτερη ομάδα και ο Jordan ήταν ο καλύτερος παίκτης για την πλειοψηφία, όχι όμως για όλους. Ο Michael έχει απεμπολήσει πλέον από πάνω του την ταμπέλα "Οκ είναι καλός αλλά δεν πρόκειται ποτέ του να κερδίσει πρωτάθλημα" αφού ένα χρόνο πριν κέρδισε το 1ο του. Οι κριτικές όμως εξακολουθούν και υπάρχουν. Αυτή την φορά είναι η αστοχία από το τρίποντο που θα στρέψει τα βλέμματα πάνω του. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να χαρακτηρίσουν τον Drexler ως "Jordan αλλά με τρίποντο".



Στις 3 Ιουνίου του 1992, ο Jordan μπαίνει αποφασισμένος και εκνευρισμένος στο Chicago Stadium.Ξεκινάει το παιχνίδι και είναι έτοιμος να τσακίσει τον ανταγωνισμό και να βουλώσει τα στόματα τον επικριτών του. Μόνο που...δεν τα καταφέρνει. Όχι αρχικά τουλάχιστον. Ο Jordan θα αστοχήσει σε κάνα-δυο προσπάθειες και ο Drexler σε έναν αιφνιδιασμό θα καρφώσει μπροστά του. Οι Blazers προηγούνται 15-7 και έχουν ένα μομέντουμ για να κάνουν την έκπληξη. Μετά από λίγο θα γίνει αλλαγή και θα μπει ξανά στα μέσα της 2ης περιόδου με το σκορ στο 45-44 υπέρ των Bulls. Εκεί είναι που θα ξεκινήσει το show του. Αρχικά ποστάρει τον Drexler και σκοράρει και μετά ξεκίνησε να πυροβολάει το Portland με τρίποντα. Στο τέλος του ημιχρόνου έχει 6 συνολικά και 35 πόντους. Οι Bulls κέρδιζαν 66-51 στο ημίχρονο. Πετυχαίνοντας το 6ο του τρίποντο μπροστά στον Clifford Robinson, κάνει το διάσημο shrug του. Ήταν σαν να λέει στον κόσμο και στους Blazers "Τι να πω, δεν ξέρω τι να πω".
Στο τέλος της σειράς, οι Bulls θα κερδίσουν το 2ο συνεχόμενο πρωτάθλημα τους. Ήταν πλέον δυναστεία.



FUN FACT: Εκείνο το καλοκαίρι του 92', ο Clyde και ο Michael ήταν συμπαίκτης στην Dream Team. Ο Jordan, όντας ο Jordan, δεν άφησε την ευκαιρία να κάνει trash talking στον Drexler να πάει χαμένη. Ενώ κατέβαινε με την μπάλα, του φώναζε: "Μόλις σε ξέσκισα έτσι δεν είναι; Σου μοιάζει κάτι από όλα αυτά οικείο; Νομίζεις ότι μπορείς να με σταματήσεις αυτή την φορά Clyde; Θα πρέπει να προσέχεις τα τρίποντα." Στην πραγματικότητα το trash talking του Jordan στον Drexler ήταν τόσο σκληρό, που οι προπονητές και οι συμπαίκτες του του ζήτησαν να το σταματήσει. Πλέον ήταν όλοι συμπαίκτες και δεν υπήρχε λόγος να ανοίξουν τόσο φρέσκες πληγές.
Share:

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Labels

Αναγνώστες