Kevin Durant: Η απόφαση

 

Το ημερολόγιο έδειχνε 4 Ιουλίου του 2016, μία μέρα χωρίς προηγούμενο στα χρονικά της Λίγκας που έμελλε να αλλάξει μία και καλή το ρου της ιστορίας. Ένα καλοκαίρι πανομοιότυπο για τον οργανισμό των Thunder, όσον αφορά την διεκδίκηση του πρωταθλήματος μέσω της -πάντα- ανταγωνιστικής Δυτικής περιφέρειας... με το αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο απογοητευτικό και ασφυκτικό. 

Στην πραγματικότητα η θηλιά τους έπνιξε...

Μία post-season με τεράστιες προσδοκίες, απαιτήσεις και προοπτικές, καθώς η συγκεκριμένη χρονιά χαρακτηρίζεται ως η κορυφαία ομάδα που η Oklahoma κατόρθωσε να παρουσιάσει από την φυγή της από το «μοναχικό» Seattle. Ένα σύνολο που απαρτιζόταν από κάθε λογής αγωνιστικής ιδεολογίας και ιδιαιτερότητας, με σχεδόν μηδαμινές αδυναμίες στις δύο πλευρές του παρκέ, δεδομένου και της δυναμικής των δύο ακρογωνιαίων λίθων... αναφερόμενος σαφέστατα στον εκρηκτικό Russell Westbrook και τον άνθρωπο που η Λίγκα είχε χρήσει «αντικαταστάτη» του LeBron James ως το πρόσωπο της τα χρόνια που θα ακολουθούσαν. 

 

Και ρωτάει η αφελής αρχοντιά μου, εσάς τους ταπεινούς αναγνώστες: Κατά πόσο οι προβλέψεις των ιθύνοντων ήταν άστοχες; Το επιθετικό ταλέντο και η σωματοδομή του Kevin Durant μας επιτρέπουν εύλογα να τον καθιστούμε ως ένα είδος ξεχωριστό και πρωτοφανές φαινόμενο, που από την πρώτη στιγμή κυριάρχησε και αναγνωρίστηκε παγκοσμίως για τις επιθετικές του αρετές. 

Ένας αθλητής που ακουμπάει το 2,10 σε ύψος, ξεπερνώντας Center της εποχής... ένα τρομακτικό άνοιγμα χεριών της τάξεως των 2,20 μέτρων... ένα πραγματικό σκιάχτρο! 

Βγαλμένος  από ταινία θρίλερ για κάθε αμυντικό είναι όσα μπορεί να προσφέρει με την μπάλα στα χέρια! 

Ο χειρισμός και οι κινήσεις του με την μπάλα στα χέρια θυμίζουν τα πιο «φινετσάτα» guard ανά της περιόδους, ένα κινούμενο miss-match κατά την διάρκεια της αναμέτρησης και μην αναλογιστούμε την απαράδεκτα αποτελεσματική δεινότητά του σε καταστάσεις απομόνωσης... εξωγήινος! 

Ένα ολοκληρωμένο πακέτο επιθετικά σε όλους τους τομείς, οι παλαιότεροι θα θυμούνται πως ο αθλητής από το κολέγιο του Texas συνήθιζε να αγωνίζεται με πλάτη στην ρακέτα και να γυρνάει είτε με fade-way ή σπανιότερα με hook. Είχε κατηγορηθεί πολλάκις για την αδιαφορία του στο αμυντικό κομμάτι και την αδυναμία του να μαρκάρει πιο γυμνασμένα κορμιά, μία αντίληψη που σβήστηκε μόνιμα από το μυαλό κάθε φιλάθλου όταν εντάχθηκε υπό τις οδηγίες του Steve Kerr, αφού κατόρθωσε σε κάποιο σημείο βάση νούμερων να βρίσκεται ως μόνιμος θαμώνας στην στατιστική κατηγορία όσον αφορά τις περισσότερες τάπες ανά αγώνα. 

  

Μία συνηθισμένη post-season με τους Thunder, όπου στον πρώτο γύρο σκόρπισαν τους ήδη γερασμένους Dallas στους έξι ανέμους, περιμένοντας με ανυπομονησία την κραταιά ομάδα του Texas στα ημιτελικά της Δύσης. Το σύνολο του Gregg Popovich προερχόταν από την καλύτερη χρονιά στην regular season στην ιστορία τους (67-15), με την παρασημοφορεμένη Big-Three να στέκεται γεμάτη αυτοπεποίθηση απέναντι στο «νέο αίμα» που κυνηγάει λυσσασμένα να παραλάβει την θέση τους. 

Από τον παράδεισο της επιτυχίας στην απόλυτη καταστροφή... 

Η Oklahoma απείχε μία νίκη στην σειρά με τους «Πολεμιστές», ώστε να διαπράξει μία από τις πιο μοναδικές, ανεπανάληπτες και απίθανες σειρές οργανισμού στα play-offs... ναι, μόνο που η πορτοκαλί «Θεά» και το πείσμα των πρωταθλητών είχαν να καταθέσουν μία διαφορετική εκδοχή. Οι Warriors θα επικρατήσουν σε τρία συναπτά παιχνίδια των -ήδη- ανακηρυγμένων νικητών από τον τύπο και την μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου... οι ίδιοι μάσησαν τα λόγια τους, τα δόντια τους, τράβηξαν τα μαλλιά τους, όταν οι Klay Thompson και Steph Curry αποφάσισαν πως η ώρα να λάμψουν είχε φτάσει... 

Βέβαια, τα συμφραζόμενα της μοίρας οι Warriors τα «λούστηκαν» μία και καλή! 

Η συνέχεια της ιστορίας είναι τόσο «τραγική» όσο και αστεία ταυτόχρονα, ο Kevin Durant υπογράφει με την ομάδα της California, «καίγοντας» τις ελπίδες όλων εκείνων που ανυπόμονα κοίταζαν τα ρολόγια τους και ήλπιζαν σε περισσότερες μονομαχίες μελλοντικά! 

Μονομαχίες; Κακόγουστο αστείο; Μόνο λεηλασίες!  

Τα επόμενα δύο χρόνια θα συνδυαστούν με δύο τίτλους και ισάριθμα τρόπαια καλύτερου παίκτη των τελικών, ως απόδειξη της προσωπικής του κυριαρχίας στο υψηλότερο επίπεδο και γενικότερα της αυτοκρατορίας που έχτισαν οι Warriors λιθαράκι-λιθαράκι, μέχρι την στιγμή να γευτούν τα αποτελέσματα των σπόρων που είχαν φυτέψει με ευλάβεια τα προηγούμενα χρόνια.

Και μείναμε με την κρυφή μας σκέψη πως ο LeBron θα ντυθεί Ιησούς και θα σώσει το άθλημα... εις μάτην! 

Στις 11 Ιουνίου του 2019 το σύμπαν θα επιδιώξει την εξισορρόπηση των πραγμάτων, θα γυρίσει βάναυσα την πόρτα στους εν δυνάμει πρωταθλητές, ρίχνοντας κατάρες μία και μία στα πολυτιμότερα μέλη του συνόλου.

Ο Kevin Durant θα γνωρίσει από πρώτο χέρι τι σημαίνει για έναν αθλητή ένας σοβαρότατος τραυματισμός στον αχίλλειο, στο δεξί του πόδι, ο Klay Thompson σε προσπάθεια για κάρφωμα εξαιτίας της επιβάρυνσης καθ' όλη την διάρκεια της σειράς, πατάει άτσαλα και το γόνατο δεν άντεξε την πίεση, την κούραση, την κόπωση, τα τόσα χρόνια συνεχών απαιτήσεων και λύγισε...  

Και έμεινε σαν μετενσάρκωση του James, να παλεύει για την επιβίωση μόνος του ο Steph Curry! 

Σαν να μην έφταναν όλα όσα έλαβαν δράση τον τελευταίο χρόνο, ο Kevin Durant θα αλλάξει χρώματα φανέλας και θα αναζητήσει νέες προκλήσεις και περιπέτειες στο ταξίδι προς την εξασφάλιση της υστεροφημίας του, εκείνης που ορμίξαμε να διαλύσουμε και να την χωρίσουμε σε κομμάτια μίας ξεχασμένης αίγλης... 

Αναμένεται φέτος να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση και ξυπνώ έντρομος τα βράδια με εφιάλτες να μου τυραννούν το μυαλό, ''Θα γυρίσει όπως άλλοτε''; 

Το αφήνω στην κρίση σας, γιατί η δικιά μου φοβάται το άσχημο μαντάτο και τις πιθανότητες... 

Τελικά είναι ηγέτης; Οι απόψεις διίστανται και οι ιστορικοί μαζί μας, είναι ο άνθρωπος που έβαλε σε τροχιά πρωταθλητισμού τους Thunder, ανακηρύχθηκε δύο φορές ως ο πρωταγωνιστής των τελικών...  σε έναν οργανισμό που γιγαντώθηκε κατά κύριο λόγο εξαιτίας της μεταρρυθμιστικής φιλοσοφίας του αθλητή από το Davidson, τον οποίο «νίκησε» στην εσωτερική μονομαχία για την κατάκτηση της συγκεκριμένης διάκρισης δις! 

Τι και αν δήλωσε πως δεν θεωρεί τον εαυτό του ως ηγετική φυσιογνωμία; Η αφεντιά μου δεν πρόκειται να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια και να αφήσει τον καθένα να αλλοιώνει και να χλευάζει έναν κύριο και όσα με τον ιδρώτα και το ταλέντο του επιτεύχθηκαν... 

Read More

Drazen Petrovic: Ο Γιος του Διαβόλου

Ήταν 22 Οκτωβρίου του 1964, όταν κάποιος μπόμπιρας ονόματι Drazen Petrovic αντίκρισε για πρώτη φορά τον κόσμο που ήταν γραφτό από τις τρεις μοίρες της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας να διαταράξει την αρμονία ενός ολόκληρου αθλήματος και να χαράξει νέα μονοπάτια για τους Ευρωπαίους αθλητές. 

Ο Drazen υπήρξε πρότυπο αθλητή από τα παιδικά του χρόνια και είναι μία αρετή που θα τον συνόδευε εφ όρου ζωής. Δεν αποχωριζόταν ποτέ την «πορτοκαλί Θεά» από τα χέρια του ως ένδειξη σεβασμού και αγάπης προς το πρόσωπό της. Όντας νεανίας ακολουθούσε τον μεγαλύτερο αδερφό του Aleksandar σε κάθε κομμάτι της καθημερινότητας του, ώσπου που κοκκάλωσε, σταμάτησε να σκέφτεται και η καρδιά του χτύπαγε σαν τρελή... ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο για εκείνον και είδε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μία ταινία μικρού μήκους να ξετυλίγεται μπροστά από τα μάτια του. Ήταν το μετερίζι του και όλοι μας θα γινόμασταν ακούνητοι θεατές της αδάμαστης μαγείας του. 

Η ιστορία του Drazen είναι μία από τις πιο διαδεδομένες στην μπασκετική υφήλιο, καθώς συνδυάζει όλο εκείνα τα στοιχεία που την καθιστούν ξεχωριστή και διαχρονική στα μάτια κάθε λάτρη του μπάσκετ. Οι θυσίες που θελημένα έπραξε ο «Petro» προκειμένου να υπερ-πηδήσει κάθε εμπόδιο που στάθηκε στον διάβα του, μετά βεβαιότητας σας αναφέρω πως αξίζουν βιβλίο από μόνες τους! 

O Wilt Chamberlain σκόραρε 100 πόντους ως μέλος των San Francisco Warriors στις 2 Μαρτίου του 1962 και μνημονεύεται μέχρι τις μέρες μας σαν την κορυφαία ατομική εμφάνιση αθλητή στα χρονικά. Σίγουρα το «Διαολάκι» έχει την δυνατότητα να παρουσιάσει τις ενστάσεις του δειλά-δειλά... με την εξωφρενική συγκομιδή των 112 πόντων σε αναμέτρηση της Γιουγκοσλαβικής Λίγκας! 

Drazen, αφού... 

Στην Cibona ο Petrovic ανέδειξε πλήρως το ταλέντο του και άνοιξε τα φτερά του προς άλλους γαλαξίες. Ήταν εμφανές και αναγνωρισμένο από τον τύπο της εποχής ότι το εγχώριο πρωτάθλημα δεν ήταν τόσο ανταγωνιστικό πλέον για την αφεντιά του..  εδώ για να αποτυπώνουμε την πραγματικότητα, ούτε οι Ευρωπαϊκές ομάδες είχαν το αντίδοτο ώστε να τον περιορίσουν αγωνιστικά. Αν μη τι άλλο, ο Drazen οδήγησε την Cibona σε πάμπολλα τρόπαια εντός και εκτός συνόρων. Δεν αποτελεί σύμπτωση και χάρισμα η επιλογή του από τους Portland Blazers σε μία εποχή που οι Ευρωπαίοι παίκτες τύγχαναν υποτίμησης, υποβάθμισης, χαμηλών προσδοκιών και κατά συνέπεια απαιτήσεων... Βέβαια, τι να το κάνεις το εισιτήριο για την Αμερική αν δεν μπορείς να το εξαργυρώσεις...

Ο Petrovic θα αναγκαστεί να κάνει κουράγιο μέχρι την στιγμή που θα είχε την δυνατότητα, την ευκαιρία και το «πράσινο φως» για την μετακίνηση του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Ένας νόμος που δέσμευε τους Γιουγκοσλάβους αθλητές να παραμείνουν στην χώρα τους. 

Επόμενος σταθμός η «Βασίλισσα» της Ευρώπης, μία ομάδα με αποδεδειγμένο ταλέντο στις τάξεις της, αν και η κατάσταση γρήγορα περιπλέχτηκε ανάμεσα στους αθλητές του συλλόγου. Αφορμή ήταν η υπέρμετρη κατοχή της μπάλας από τον Κροάτη guard και ο ρόλος που του ζητήθηκε να αναλάβει κατά την διάρκεια των αγώνων, δηλαδή σε μία κατάσταση περισσότερο χωρίς την μπάλα, δεχόμενος τα βαριά screen των «ψηλών» ώστε η ομάδα του να εκμεταλλευτεί το δολοφονικό σουτ που διέθετε πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. 

Ώρες-ώρες η ζωή μας φέρνει περίεργα παιχνίδια και που να είχε ψυλλιαστεί ο Petrovic πως στην Αμερική θα γινόταν εκείνο που κάποτε απεχθάνονταν... 

Τείνουμε να ξεχνάμε καταστάσεις και γεγονότα με το πέρασμα των ετών και να τα θεωρούμε δεδομένα εξ αρχής, μολονότι αν ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά στα πρώτα χρόνια της καριέρας του θρυλικού Ευρωπαίου guard, θα παρατηρήσουμε πως στις απαρχές συνήθιζε να έχει καθήκοντα σκόρερ και δημιουργού... το προσωνύμιο «Μότσαρτ» του μπάσκετ μόνο τυχαία δεν του αποδόθηκε ως η ύψιστη τιμή.  

Ο «Petro» ύψωνε την γροθιά δυναμικά στον αέρα σαν άλλος rock-star, εκείνον που έψαχναν μανιωδώς γυναίκες στα δωμάτια των ξενοδοχείων και ταυτόχρονα ένα ίνδαλμα για κάθε επίδοξο αθλητή. 

Η αποχώρηση του από την Ρεάλ Μαδρίτης παραμένει μία υπόθεση «λαβύρινθος», χωρίς αρχή και τέλος... μία ερώτηση έχω για εσένα που αγωνίζεται στα παρκέ των ουρανών: Βρε αθεόφοβε, πως ξεγλίστρησες σαν χέλι μέσα από τα χέρια τους; 

Δεν επεξηγώ την ιστορία περαιτέρω, καθώς είναι ένα άρθρο από μόνη της, και εν καιρώ θα δημοσιευτεί... ελπίζω να μην μου το κρατήσετε «μανιάτικο». 

H περίοδος του Petrovic στο Portland ήταν τόσο αλλοπρόσαλλη όσο και ο χαρακτήρας του γενικότερα: Τα σωματικά του προσόντα δεν ήταν στο κατάλληλο επίπεδο, είχε να ανταγωνιστεί με το καλύτερο «δυάρι» της Δυτικής περιφέρειας... αναφέρομαι σαφώς στο Clyde Drexler και τον σπουδαίο σουτέρ Danny Ainge, ο οποίος είναι σχεδόν δύο δεκαετίες εμπλεκόμενος με τους πολυαγαπημένους του Boston Celtics κυρίως ως General Manager. Εκτός των άλλων, στον πάγκο των Blazers βρισκόταν ο άπειρος Rick Adelman που θαύμαζε και γνώριζε όσο κανείς τα χαρίσματα του Drazen αλλά επί της ουσίας δεν του παρέδωσε ουδεμία φορά ένα χρονικό διάστημα άξιο να αποδείξει τις χρυσές περγαμηνές που κουβάλαγε πιστά στις πλάτες του από την Ευρώπη. 

Η ανταγωνιστική προσωπικότητα του Petrovic έκανε υπομονή πράγματι, περίμενε ευλαβικά ένα σινιάλο που δεν ήρθε ποτέ από το τεχνικό επιτελείο... και έτσι απροσδόκητα ξύπνησε μία μέρα με σκοπό να διεκδικήσει επιτέλους όσα του αναλογούσαν! 

Όσο και αν προσπάθησε η ομάδα από το Portland, ο Drazen ήταν ανένδοτος και το πείσμα του ξεπερνούσε «γαϊδάρου»... 

Στους Nets ο Drazen μύρισε για τα καλά το άρωμα της μοναξιάς σε μία ομάδα που αναμφισβήτητα τον χρειαζόταν... και από την πλευρά του ανταπέδωσε όσο ποτέ άλλοτε. Οι μονομαχίες του με τον Reggie Miller και τον  Michael Jordan έχουν περάσει στο πάνθεον του αθλήματος και ο μύθος του είναι αναγνωρίσιμος σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη. Κατόρθωσε να βγάλει από τον «βάλτο» την ομάδα από το New Jersey και ανακηρύχθηκε ως εκ των κορυφαίων στην θέση του μεταξύ άλλων σπουδαίων. 

Ένας All-Star που δεν πρόλαβε να «χορτάσει» κανένας μας... 

Στις 7 Ιουνίου του 1993  σε αυτήν την καταραμένη λεωφόρο της Γερμανίας ένα τροχαίο ατύχημα έκοψε ξαφνικά το νήμα της ζωής του «μονομάχου» Petrovic και αφότου έχει προηγηθεί η άρνησή του να εισέλθει στο αεροπλάνο της Εθνικής ομάδας, επιλέγοντας να ταξιδέψει οδικός μαζί με την κοπέλα του. 

Το ρολόι του Dino Radja δείχνει κοκκαλωμένο με τους δείκτες του 17:20 από τότε....

Σύσσωμη η αποστολή ψυχανεμίστηκε το αλλόκοτο της στιγμής, κανένας δεν υποψιαζόταν πως ο άνθρωπος που συνάντησαν πριν μίση ώρα είχε αποδημήσει για καλό...  

Ο Καβάφης είχε γράψει πως σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι, νομίζω πως ο κύριος Drazen για άλλη μία φορά θα βγάλει σχολαστικά τους φακέλους του και θα διαφωνήσει στον παραπάνω ισχυρισμό. 

Για τον «Petro» ήταν πάντοτε το αποτέλεσμα, η χαρά της επιτυχίας, το νέκταρ της νίκης.... η απόλυτη ταπείνωση του αντιπάλου!

Το ακούω στο μυαλό μου, και ας μην το έζησα... "Petro for three''! 

Χρόνια πολλά Drazen Petrovic! 

Read More