"Όταν έπεσε στο έδαφος για 100η φορά, με τα χέρια του στο πρόσωπό του, ήξερα. Ο Brandon Roy δεν θα ήταν ποτέ ένας νορμάλ αθλητής, δεν θα μνημονευόταν ποτέ ως ένας από τους καλύτερους. Πάντα θα τον θυμούνται ως την τραγική ειρωνεία του Θεού: ποιος ο λόγος να του δώσεις τέτοιο απίστευτο ταλέντο και μετά να τον αναγκάσεις να ζει με τέτοια γόνατα;"
Από το λύκειο ακόμα, ο Brandon Roy είδε το χέρι του Θεού (αυτό όχι αυτό) να τον ποτίζει με ταλέντο. Ο μικρός θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους παίκτες της χώρας στην ηλικία του, δούλευε σκληρά για να κερδίσει μια υποτροφία αλλά αυτή δεν θα ερχόταν χωρίς κάποια ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια. Ο Roy χρειάστηκε να δώσει 4 φορές το SAT (ένα τεστ για την εισαγωγή των τελειόφοιτων στα κολέγια) για να καταφέρει να κερδίσει την υποτροφία του. Μάλιστα, ακόμα και με τους προσωπικούς δασκάλους δίπλα του, εξαιτίας της μαθησιακής του δυσκολίας, δεν πίστευε ότι θα τα καταφέρει και πήγε να δουλέψει ως καθαριστής στις αποβάθρες του Seattle. Όταν το πανεπιστήμιο της Washington έκανε δεκτή την αίτηση του, ο κόσμος του άλλαξε. Ήξερε ότι θα πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται σκληρά και ότι μπορεί να καταφέρει να παίξει στο NBA.
Για να ανεβάσει τις μετοχές του, έμεινε 4 χρόνια στην Washington με τους Huskies και δικαιώθηκε. Ο Roy είχε μια εξαιρετική καριέρα στο κολέγιο η οποία μετουσιώθηκε σε μια υψηλή θέση στο Draft του 2006. Όταν έγινε αυτό, έμοιαζε πραγματικά ευτυχισμένος. Μαζί με τον Nate Robinson, είχαν ονειρευτεί από παιδιά αυτή την στιγμή. "Καθόμουν στην τάξη και άκουγα ότι ένας στο εκατομμύριο παίζει στο NBA. Τώρα, ήμουν εγώ αυτός ο ένας."
Από την αρχή θα δείξει τα 2 πράγματα που θα σημαδέψουν την καριέρα του. Το αστείρευτο ταλέντο του και το πόσο επιρρεπής είναι στους τραυματισμούς. Στην rookie σεζόν του θα παίξει φανταστικά, θα πάρει το Rookie of the Year σχεδόν παμψηφεί (127 από τους 128 ψήφους) αλλά θα παίξει μόλις σε 57 παιχνίδια. Η καριέρα του έμοιαζε να ανθίζει και ο ίδιος καταδικασμένος να πετύχει. Ήταν η πρώτη σπίθα ελπίδας για τους Blazers και το Portland μετά από πολλά χρόνια. Η επόμενη χρονιά θα είναι ακόμα καλύτερη. Ο Roy θα ανεβάσει τους μέσους όρους του, θα γίνει ακόμα καλύτερος και θα κληθεί για πρώτη φορά στο All-Star Game. Ένας τραυματισμός του θα του κόψει την φόρα αλλά το Portland μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα. Άλλωστε, 2 χρόνια νωρίτερα, το ίδιο βράδυ που τσίμπησαν τον Roy μέσω ανταλλαγής, οι Blazers επέλεξαν στο νούμερο 2, έναν άλλο ταλαντούχο νεαρό που έκανε και εκείνος τα πρώτα του ξεσπάσματα. Ήταν ο Lamarcus Aldridge.
Η 3η του χρόνια, η σεζόν 2008-2009, θα είναι και η καλύτερη της καριέρας του. Ο B-Roy, θα ανεβάσει κι άλλο τους μέσους όρους του, θα κάνει career highs (52 πόντους τον Δεκέμβριο απέναντι στο Phoenix), θα βάλει clutch σουτ, το ένα μετά το άλλο, θα ξαναγίνει All-Star, θα μπει στην 2η καλύτερη πεντάδα του NBA (τελευταίος Blazer που το έκανε ήταν ο Clyde Drexler το 1992) και θα μπει για πρώτη φορά στην καριέρα του στα playoffs. Οι χαρές και τα χαμογέλα θα σταματούσαν γρήγορα.
Η επόμενη σεζόν θα είναι ένα stepback στην καριέρα του. Θα παίξει μεν καλά, θα γίνει All-Star, θα ξαναμπεί στα playoffs, αλλά ένας τραυματισμός στον μηνίσκο, στο τέλος της χρονιάς, θα τον σημαδέψει. Αν και υπογράφει συμβόλαιο που τον δένει μέχρι το 2014, όλοι ξέρουν ότι ο Brandon Roy δεν θα είναι ο ίδιος. Ο προσωπικός του γιατρός, ο άνθρωπος που παρακολουθούσε τα γόνατα του από το κολέγιο ακόμα, του έδινε ακόμα 1-2 χρόνια και πρότεινε στον ίδιο και στους Blazers "να προσευχηθούν." Ο Roy δεν θα γίνει ποτέ ξανά All-Star, δεν θα ξαναμπεί ποτέ σε All-NBA πεντάδα, θα αναγκασθεί να χειρουργηθεί πολλές φορές ακόμα στα γόνατά του και αν και θα μας δώσει ακόμα μερικές μαγικές στιγμές (όπως εκείνο το μαγικό comeback απέναντι στους Mavericks το 2011), θα σταματήσει την καριέρα του το καλοκαίρι του 2011, όντας μόλις στα 27 του.
Ο τύπος που αποτέλεσε κάτι παραπάνω από έναν παίκτη για το κοινό του Portland, η αλλαγή από την εποχή των "Jailblazers", ένας All Star, ένας από τους καλύτερους guard της Λίγκας, έφτανε στο ναδίρ του όσο γρήγορα έφτασε και στο ζενίθ. Τα λόγια του Kobe Bryant που χαρακτηρίζουν τον Roy ως "έναν παίκτη χωρίς αδυναμίες" και ως "τον πιο δύσκολο παίκτη να μαρκάρεις στην Δύση" θα μας αφήνουν πάντα με την απορία για το τι θα μπορούσε να κάνει αυτός ο παίκτης και θα ξεχωρίζουν τον Roy ως μια από τις πολλές ενσαρκώσεις που διάλεξε να δώσει ο Θεός στα μπασκετικά "αν" και "γιατί".
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου