Η μέρα που ο Bob Cousy έπαιξε για το ρεκόρ του

Στις 15 Οκτωβρίου του 1969, οι Cincinnati Royals ξεκινούν την σεζόν τους ως οικοδεσπότες σε ένα ματς απέναντι στους New York Knicks. Οι 2 ομάδες δεν είναι της ίδιας δυναμικής (οι Knicks είναι ισχυροί contenders ενώ οι Royals ίσως μπουν στα playoffs) αλλά το παιχνίδι είναι ντέρμπι. Ξαφνικά, με το παιχνίδι στην κόψη του ξυραφιού, ο Dave DeBusschere των Knicks και ο Tom Van Arsdale των Royals μπλέκονται σε ένα μικροκαυγά, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον. Καθώς κατεβαίνουν το γήπεδο, ο rookie προπονητής των Royals φωνάζει στον παίκτη του "Την επόμενη φορά που ο DeBusschere θα σε σπρώξει, πάρε του το κεφάλι." Ο DeBusschere δεν διστάζει να απαντήσει. "Γιατί δεν βγαίνεις από την σύνταξη να το δοκιμάσεις;"



Ο coach των Royals δεν ήταν κάποιος τυχαίος. Στα 13 του χρόνια ως παίκτης των Boston Celtics, ο Bob Cousy κατάφερε να κερδίσει 6 πρωταθλήματα, να γίνει 13 φορές All-Star, να είναι ο σταρ σε μια από τις σπουδαιότερες ομάδες στην ιστορία και να βοηθήσει, με τις μαγικές του ντρίμπλες, να πάει το άθλημα ένα βήμα παραπάνω. Την σεζόν 1969-1970 λοιπόν, αυτός ο σπουδαίος παίκτης θα προσπαθήσει να παραμείνει κοντά στο παιχνίδι ως προπονητής. Ακόμα όμως ήταν σχετικά νέος. Στο επόμενο παιχνίδι με τους Knicks εντός έδρας, ο Cousy φροντίζει να βγει από την σύνταξη και να επαναφέρει τον εαυτό του στο παιχνίδι. Μια τέτοια ιδέα σήμερα μοιάζει τουλάχιστον αστεία, αλλά εκείνη την εποχή το φαινόμενο παίκτη-προπονητή δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο. Ο λόγος όμως που ο Cousy επανήλθε στην ενεργό δράση δεν ήταν επειδή πίστευε ακόμα στις ικανότητες του ως παίκτης. Ο λόγος ήταν ένα ιστορικό ρεκόρ. Βλέπετε, το 1959, οι τρομεροί Celtics, με πρωτοστάτη τον Bob Cousy θα συνθλίψουν τον ανταγωνισμό στο δρόμο τους για το πρωτάθλημα, κερδίζοντας 17 συνεχόμενα παιχνίδια. 10 χρόνια αργότερα, οι Knicks του Dave DeBusschere επιχειρούν να σπάσουν αυτό το ρεκόρ. Με το ρεκόρ τους να βρίσκεται στο 21-1, με ένα σερί 17 συνεχόμενων νικών, οι Knicks, αν ήθελαν να μπουν στα κατάστιχα της ιστορίας, έπρεπε να περάσουν από τους Royals του Bob Cousy.

Οι 2 ομάδες είναι συγκεντρωμένες στον στόχο. Για 46 ολόκληρα λεπτά οι 2 ομάδες παλεύουν με νύχια και με δόντια. Οι παίκτες, οι προπονητές, το κοινό, όλοι ξέρουν ότι αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο παιχνίδι κανονικής περιόδου. Εκεί, με 1 λεπτό και 49 δευτερόλεπτα για το τέλος, ο Cousy αποφασίζει να ενεργοποιήσει την άλλη του ιδιότητα. Αν και οι παίκτες του έχουν καταφέρει να κρατήσουν ένα προβάδισμα 3 πόντων απέναντι στους Knicks, ο "Houdini" δεν τους εμπιστεύεται. Περνάει στο παιχνίδι, κερδίζει 2 βολές, τις βάζει και οι Royals προηγούνται με 5, το όνειρο των Knicks έμοιαζε να σβήνει, μέχρι που ο Willis Reed κερδίζει ένα φάουλ. Στην γραμμή της φιλανθρωπίας θα ευστοχήσει και στις 2. Το μαγικό σημείο της ιστορίας ξεκινάει.



Χωρίς timeouts, ο Cousy ετοιμάζεται να επαναφέρει την μπάλα. Προσπαθεί απελπισμένα να βρει κάποιον ανοιχτό συμπαίκτη του αλλά η πάσα του στον forward του καταλήγει στα χέρια του DeBusschere που γρήγορα την αφήνει στο καλάθι. Οκ, το λάθος του ήταν σοβαρό, αλλά σε μια εποχή που δεν υπάρχει ακόμα το τρίποντο και με τους Royals να έχουν ακόμα το προβάδισμα, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να επαναφέρει σωστά την μπάλα. Αν το κάνει αυτό, οι Knicks θα χρειαστεί να κάνουν φάουλ, ο χρόνος δεν θα είναι αρκετός για μια ενδεχόμενη ανατροπή και το ρεκόρ των Celtics θα παραμείνει ανέγγιχτο. Ο Cousy έχει την μπάλα κάτω από το καλάθι, αλλά δυστυχώς για τους Royals επιχειρεί μια πάσα 3/4 στον ίδιο forward με πριν. Ο Willis Reed προλαβαίνει και βάζει το χέρι του, η μπάλα καταλήγει στον Walt Frazier ο οποίος κερδίζει ένα φάουλ. Δύο βολές και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, το παιχνίδι είχε τελειώσει.



Οι Knicks θα σπάσουν το ρεκόρ των Celtics, επεκτείνοντας το δικό τους σερί στις 18 συνεχόμενες νίκες. Ένα βράδυ αργότερα θα σταματήσει και το δικό τους σερί μέσα στο Detroit. Η ειρωνεία στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτό το ρεκόρ θα κρατούσε μόλις 1 χρόνο. Την σεζόν 1970-1971, οι Milwaukee Bucks του Kareem Abdul Jabbar και του νεοφερμένου (από τους Royals) Oscar Robertson θα κερδίσουν 20 συνεχόμενα παιχνίδια, στο δρόμο για το 1ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Ο εγκέφαλος πίσω από την ανταλλαγή του Big O στο Milwaukee; Φυσικά, ο Bob Cousy.