Η μέρα που ο David Robinson πήρε σπίτι του το Scoring Title

Από την σεζόν 1984/1985 που μπήκε ο Jordan στην Λίγκα, έδειξε από την αρχή το πόσο μισούσε τις αντίπαλες άμυνες. Στην rookie σεζόν του είχε 28,2 πόντους ανά παιχνίδι, ενώ στην 3η του είχε 37,1(!) παίρνοντας φυσικά και το scoring title στο σπίτι του. Στην πραγματικότητα, ο Jordan ήταν τόσο προικισμένος σκόρερ που για τις επόμενες 6 χρονιές που ακολούθησαν, συνέχισε να σκοράρει κατά ριπάς (πάνω από 30 πόντους ανά παιχνίδι κάθε χρονιά) και κέρδισε και τις 6 φορές το βραβείο του καλύτερου σκόρερ της χρονιάς. Στις 6 Οκτωβρίου του 1993 όμως ο Michael δηλώνει ότι θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Η θέση του πρωταθλητή NBA μένει κενή. Οι Bulls είναι μια πολύ καλή ομάδα, αλλά χωρίς τον καλύτερο τους παίκτη δεν θα έχουν πολλές ελπίδες απέναντι στα αντίπαλα μεγαθήρια. Μια ακόμα θέση μένει κενή όμως. Αυτή που ο Jordan είχε καπαρώσει τα προηγούμενα 7 χρόνια. Η θέση του scoring champion.


Την 1η σεζόν λοιπόν χωρίς τον Jordan στην Λίγκα, η μάχη για το scoring title μαίνεται, ανάμεσα σε 2 κυρίαρχες προσωπικότητες. Από την μία είναι ο 21χρονος δευτεροετής των Orlando Magic, Shaquille O'Neal που από τα πρώτα του λεπτά στην μεγάλη Λίγκα επαναπροσδιόρισε την έννοια dominant και από την άλλη βρίσκεται ο 28χρονος center των San Antonio Spurs, David Robinson που από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο παρκέ έδειξε στον κόσμο τι σημαίνει πειθαρχία. Οι 2 τους κάνουν φανταστικές σεζόν. Ο μεν Shaq ως δευτεροετής έχει εκτοξεύσει τα νούμερα του και είναι πραγματικά ένας οδοστρωτήρας σε άμυνα και επίθεση, ενώ ο δε Robinson έχει βοηθήσει τα μέγιστα με τις 3,3 τάπες ανά παιχνίδι την άμυνα των Spurs, κατεβάζει rebounds, σκοράρει μανιωδώς και στις 15 Φεβρουαρίου του 1994 κάνει το πρώτο (και μοναδικό) quadruple double της καριέρας του. Απομένει μόλις ένα παιχνίδι για να τελειώσει η regural season και οι 2 διεκδικητές βρίσκονται πολύ κοντά. Ο Shaq έχει ένα προβάδισμα 0,06 πόντων ανά παιχνίδι. Αρκετό για να του δώσει τον τίτλο, αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό. Το NBA όμως είναι μια Λίγκα που το στοιχείο τουσυνταρακτικού και το απροσδόκητου είναι πολύ πιο έντονο από τα υπόλοιπα πρωταθλήματα. Εκείνο το βράδυ της 24ης Απριλίου του 1994, συνέβη κάτι το συνταρακτικό.



Ο David Robinson και οι Spurs αντιμετωπίζουν στο Los Angeles τους αδιάφορους Clippers. Η ομάδα του LA δεν είχε κάποιον ιδιαίτερο στόχο στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να γίνει βορά στο τέρας που άκουγε στο όνομα David Robinson. Οι παίκτες των Clippers από το πρώτο λεπτό του αγώνα προσπάθησαν να τον περιορίσουν και να μπουν μέσα στο μυαλό του. Του φώναζαν "Δεν θα πάρεις σήμερα το scoring title", τον έβριζαν, δεν τον άφηναν να σκοράρει. Ή τουλάχιστον προσπαθούσαν. Στην πρώτη περίοδο ο Robinson σκοράρει τους 18 πρώτους της ομάδας του. 23 δευτερόλεπτα πριν το τέλος της περιόδου, ο Negele Knight των Spurs γίνεται ο 2ος παίκτης που συνεισφέρει στο σκοράρισμα για την ομάδα του San Antonio. Ο ναύαρχος ήταν σίγουρο ότι θα κάνει μια μεγάλη εμφάνιση. Το θέμα είναι πόσο μεγάλη. Στην 2η περίοδο είναι ήσυχος, σκοράρει μόλις 6 πόντους, έχοντας συνολικά 24 στο ημίχρονο. Ξέρει  ότι χρειάζεται κάτι παραπάνω. Και κάνει αυτό ακριβώς που χρειάζεται. Παίζει όλα τα εναπομείναντα λεπτά και σκοράρει ακατάπαυστα. Στην 3η περίοδο βάζει άλλους 19 πόντους, ενώ με 1:33 στο ρολόι για το τέλος του παιχνιδιού, πετυχαίνει τον 64ο πόντο του, σπάζοντας έτσι το ρεκόρ συλλόγου που είχε κάνει στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν του 1978 ο George Gervin, όταν με 63 πόντους είχε στεφθεί αυτός scoring title. Στο τέλος του ματς, η σούμα του Robinson ήταν 71 πόντοι, 14 rebounds, 5 assists και 2 τάπες με 18/25 βολές, 26 στα 41 σουτ και 1/2 τρίποντα!



Ο Robinson ήταν ο παίκτης που σκόραρε 70+ πόντους μετά από 16 χρόνια. Ο τελευταίος που το είχε κάνει ήταν ο David Thompson όταν είχε πετύχει 73 στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν 1977/1978. Ο Robinson πήρε στο τέλος της βραδιάς το τρόπαιο σπίτι του, αφού ο Shaquille είχε μια κάπως πιο μέτρια βραδιά απέναντι στους Nets, σκοράροντας 32 πόντους και κατεβάζοντας 22 rebounds. Υπήρχαν παράπονα τόσο από τον Shaquille και τους Magic όσο και από τους Clippers, ότι όλες οι επιθέσεις των Spurs κατέληγαν στον Robinson. Οι παίκτες του San Antonio όχι μόνο τάιζαν συνέχεια των center τους αλλά στο τέλος του παιχνιδιού έκαναν εσκεμμένα φάουλ στους Clippers, έτσι ώστε να πάρουν πιο γρήγορα στα χέρια τους την μπάλα και να συνεχίζουν να την δίνουν στον θηριώδη συμπαίκτη τους. Το one-man band δεν είναι αρκετό για να περιγράψει εκείνη την εμφάνιση του Ναύαρχου. Κανείς άλλος παίκτης των Spurs δεν πέτυχε διψήφιο αριθμό πόντων. Μόνο ο Dennis Rodman είχε διψήφιο αριθμό rebounds. Ο Robinson πέτυχε τους 71 από τους 112 πόντους της ομάδας του, ποσοστό που αγγίζει το 64%. Είχε 53,4% Usage Rating (O Westbrook την σεζόν 16-17΄που πήρε το MVP είχε 41,6 %), σούταρε τα 41 από τα 87 σουτ της ομάδας του και τις 25 από τις 33 βολές. Μια από τις πιο ιστορικές εμφανίσεις στην ιστορία της Λίγκας και ταυτόχρονα μια εμφάνιση που δεν είχε κάποιο νόημα (το αποτέλεσμα είχε κριθεί προ πολλού αλλά ο Robinson συνέχιζε να παραμένει στο παρκέ) και άγγιξε τα όρια της μικροπρέπειας.