Κυριακή 16 Ιουνίου 2019

Τα 10 μεγαλύτερα trade στην ιστορία του NBA!



Με την έναρξη της Free Agency να είναι προ των πυλών, το Cut The Net θυμάται τις 10 ανταλλαγές που είχαν την μεγαλύτερη επίδραση στην ιστορία του NBA.


10. Dennis Rodman στους Chicago Bulls 

Το 1995, οι Spurs αποφάσισαν να ανταλλάξουν τον Dennis Rodman στους Bulls για τον Will Purdue και μετρητά. «Η πόλη με 'αγκάλιασε', αλλά αυτός, πώς τον λένε, Popovich, με μισούσε. Με μισούσε γιατί δεν ήμουν παιδί της Βίβλου, με κοιτούσε σαν να ήμουν ο διάβολος», ήταν τα λόγια του «Worm». «Ήταν ο μόνος άνθρωπος που με φόβισε από όλους όσοι αντιμετώπισα στο NBA», είπε ο τότε GM των Spurs, Gregg Popovich, για τον δύο φορές πρωταθλητή του NBA και Defensive Player of The Year. Ωστόσο, η συνεισφορά του Rodman ήταν αξιοσημείωτη στην νέα του ομάδα. Οι Bulls κατάφεραν να κατακτήσουν τρεις συνεχόμενες χρονιές το πρωτάθλημα. Σε αυτές τις τρεις σεζόν, ο -ίσως- κορυφαίος ριμπάουντερ όλων των εποχών μετρούσε, 14.9 16.1 και 15.0 ριμπάουντ ανά αγώνα.


                            
 9. Ray Allen και Kevin Garnett στους Boston Celtics 

Το καλοκαίρι του 2007, οι Celtics απέκτησαν τον MVP του 2004, Kevin Garnett, δίνοντας ως αντάλλαγμα στους Timberwolves τους Ryan Gomes, Al Jefferson, Gerald Green, Theo Ratliff και Sebastian Telfair. Επιπλέον, έκαναν δικό τους τον σουτέρ ολκής Ray Allen, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία «Big 4» που απαρτίζονταν από τους Rondo-Allen-Pierce-Garnett. Τα ανταλλάγματα που έλαβαν οι Sonics ήταν οι Jeff Green, Delonte West και Wally Sczcerbiak. Την επόμενη χρονιά, οι Celtics κατόρθωσαν να κατακτήσουν το 17ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους έπειτα από 32 χρόνια. 



8. Robert Parish και Kevin Mchale στους Boston Celtics 

Η σεζόν 1979-1980 είχε φτάσει στο τέλος της. Οι Celtics είχαν αποκλειστεί στους Τελικούς Περιφέρειας από τους Sixers σε 5 παιχνίδια. Η αρμάδα του Bill Fitch χρειαζόταν μία αναβάθμιση για να κάνει το επόμενο βήμα και να φτάσει στους Τελικούς του NBA. Εκείνο το καλοκαίρι, η Βοστώνη είχε αποκτήσει το 1ο pick του draft μέσω ανταλλαγών. Ωστόσο, οι Celtics προέβησαν σε μία κίνηση παρόμοια με αυτή του Draft του 2017 (όπου αντάλλαξαν το 1ο με το 3ο pick των Sixers). Το 1ο και το 13ο pick του Draft πήγαν στους Warriors ενώ οι Celtics πήραν ως αντάλλαγμα το 3ο pick και τον Robert Parish. Οι πρώτοι επέλεξαν τον Joe Barry Carroll και τον Rickey Brown στο 1ο και στο 13ο pick αντίστοιχα. Κανένας από τους δύο δεν είχε επίδραση στην ομάδα των Warriors που είχε πάρει ήδη την κατιούσα. Οι δεύτεροι επέλεξαν στο νούμερο 3 του Draft τον Kevin McHale. Με αυτόν τον τρόπο, οι Celtics δημιούργησαν ένα από τα καλύτερα front court στην ιστορία του NBA, τον οποίο απαρτιζόταν από τους Bird, McHale και Parish. Οι τρεις τους οδήγησαν τους «Κέλτες» σε τρία πρωταθλήματα. 


                                    
 7. Dirk Nowitzki στους Dallas Mavericks 

Στο Draft του 1998, οι Bucks επέλεξαν έναν Γερμανό 7-footer στο 9o pick προσπερνώντας τον Paul Pierce του Kansas.Το όνομα αυτού, Dirk Nowitzki. Έπειτα, μέσω ανταλλαγής ο ίδιος κατέληξε μαζί με τον Pat Garrity -19η επιλογή του ίδιου draft- από τους Bucks στους Mavericks. Την αντίστροφη διαδρομή ακολούθησε ο Robert Traylor από το πανεπιστήμιο του Michigan, 6o pick εκείνου του draft και τρομερό prospect. Στο trade αυτό, συμμετείχαν και οι Suns, οι οποίοι αντάλλαξαν τον Nash για τον Garrity. O Nash προοριζόταν για αναπληρωματικός point guard. Ουκ ολίγοι πίστεψαν πως οι Bucks, είχαν αποκτήσει το «steal» του draft κάνοντας την σοφότερη επιλογή. Ωστόσο, ο Traylor δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στο NBA λόγω του ύψους και των τραυματισμών του, αριθμώντας κατά μέσο όρο 4.3 πόντους και 3.7 ριμπάουντ. O Dirk κατάφερε να γίνει All-Star, να κατακτήσει το βραβείο του MVP την σεζόν 2006-07, να μείνει πιστός στην ομάδα που τον αντάλλαξε και να οδηγήσει την οδηγήσει στο μοναδικό πρωτάθλημα της ιστορίας τους, το 2011. 


                                            
 6. Scottie Pippen στους Chicago Bulls 

Στις 22 Ιουνίου του 1987 στη Νέα Υόρκη, έλαβε χώρα το 41o Draft της ιστορίας του NBA. Εκεί οι Sonics επέλεξαν στο 5ο pick, έναν Forward από το πανεπιστήμιο του Central Arkansas ονόματι Scottie Pipen. Τρία νούμερα πιο κάτω, οι Bulls επέλεξαν τον φέρελπι Center, Olden Polynice. Η ανταλλαγή που διεξήχθη μεταξύ των δύο franchise άλλαξε την ιστορία τους άρδην. Με αυτό το trade, προέκυψε ένα από τα καλύτερα δίδυμα όλων των εποχών. Οι Jordan και Pippen οδήγησαν τους Bulls σε έξι πρωταθλήματα σε διάστημα οκτώ ετών. Ο Pippen εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους αμυντικούς όλων των εποχών και υπήρξε μέλος της Dream Team του 1992. Κατά την διάρκεια της καριέρας του, σκόραρε 16.1 πόντους, μάζεψε 6.4 πόντους και μοίρασε 5.2 ασίστ κατά μέσο όρο. Ο ίδιο,ς μετά από το πέρασμα του στους Rockets και στους Blazers, επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του το καλοκαίρι του 2003 και στο τέλος της σεζόν αποσύρθηκε. Στον αντίποδα, ο Polynice κατά τη διάρκεια της καριέρας του, μέτρησε 7.8 πόντους, 6.7 ριμπάουντ και 0.7 ασίστ. 


                                       
5. Wilt Chamberlain στους Los Angeles Lakers 

Την σεζόν 1966-67 οι Sixers κατείχαν το καλύτερο ρεκόρ -ως τότε- στην ιστορία του NBA με 68 νίκες και 13 ήττες. Επιπλέον, κατάφεραν να κατακτήσουν to δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Παρ' όλα αυτά, το καλοκαίρι του 1968, ο προπονητής της ομάδας, Alex Hannum, -που είχε διακόψει το σερί των πρωταθλημάτων των Celtics το 1967 όντας προπονητής των Sixers-  αποφάσισε να προπονήσει το Oakland στο ABA. Η σεζόν 1967-68 βρήκε τους Sixers να ηττώνται στους Τελικούς Περιφέρειας από τους Boston Celtics παρ' όλο που είχαν προβάδισμα 3-1 στην σειρά. O Wilt, εκείνη την σεζόν αριθμούσε 24.3 πόντους, 23.8 ριμπάουντ και 8.6 ασίστ ανά αγώνα. Η έλλειψη προπονητή ανησυχούσε τον Wilt, ο οποίος επανειλημμένα βρισκόταν σε επαφή με την διοίκηση της ομάδας. Μία εβδομάδα μετά την τελευταία τους συνάντηση, ο -τρεις συνεχόμενες φορές- MVP, ανακοίνωσε πως ήθελε να φύγει από την Philadelphia. Οι Sixers δεν μπόρεσαν να τον μεταπείσουν και ήρθαν σε συμφωνία με τους Lakers -την μόνη ομάδα που ήθελε ο Wilt να αγωνιστεί- και απέκτησαν ως αντάλλαγμα τους Jerry Chambers, Archie Clark και Darrall Imhoff. Οι δύο τελευταίοι ήταν All-Star του NBA εκείνη την εποχή, ενώ ο πρώτος είχε μείνει γνωστός για τις επιδόσεις του στο Final Four του NCAA to 1966. Ο θρυλικός Center οδήγησε την νέα του ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος τέσσερα χρόνια αργότερα. 



4. LeBron James στους Miami Heat

Το καλοκαίρι του 2010 ο LeBron James ήταν unrestricted free agent. Ο MVP εκείνης της χρονιάς πήρε την λεγόμενη «Decision» και «έσμιξε» με τους συμπαίκτες του στην Εθνική Αμερικής, Wade και Bosh στους Heat. Ο Wade ανανέωσε την συνεργασία του με τους Heat για έξι ακόμη χρόνια, ενώ ο Bosh έγινε κάτοικος Miami Heat από τους Raptors. Η sign-and-trade συμφωνία προέβλεπε πως ο LeBron θα υπογράψει με τους Heat εξαετές συμβόλαιο με τις συνολικές απολαβές να αγγίζουν τα 110.000.000$. Στον αντίποδα, οι Cavs θα έπαιρναν: δύο pick πρώτου γύρου τα οποία θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν από το 2013 μέχρι το 2017, ένα pick δεύτερου γύρου από τους Pelicans το 2012, ένα μελλοντικό pick δεύτερου γύρου από τους Thunder. Επιπλέον, όχι μόνο είχαν την επιλογή να ανταλλάξουν με τους Heat ένα pick πρώτου γύρου το 2012 αλλά και είχαν στην διάθεση τους περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια για να δαπανήσουν σε ανταλλαγές ενός έτους. Η «Big 3» του Miami κατάφερε να φτάσει σε τέσσερις συνεχόμενους Τελικούς NBA και να κατακτήσει δύο φορές το Larry O'Brien. Επιπρόσθετα, ο LeBron κατέκτησε το βραβείο του Finals MVP για τους Τελικούς το 2012 και το 2013. Τις ίδιες χρονιές, ο ίδιος ανακηρύχθηκε ο Πολυτιμότερος Παίχτης της κανονικής περιόδου. 


                                           
 3. Kobe Bryant στους Los Angeles Lakers 

Το καλοκαίρι του 1996, ο Kobe Bryant αποφάσισε να λάβει συμμετοχή στο επικείμενο Draft. Ο ίδιος, προερχόταν από το Λύκειο του Lower Merion και δεν είχε αγωνιστεί στο κολέγιο όπως οι υπόλοιποι παίχτες του Draft. Το ρίσκο που είχε πάρει ήταν μεγάλο. Το Draft ήταν γεμάτο με ονόματα όπως o Allen Iverson, o Marcus Camby, o Stephon Marbury, o Ray Allen, ο Jermaine O'Neal και ο Steve Nash. Παρ'όλα αυτά ο ίδιος πίστεψε στις δυνατότητες του και εν τέλει βγήκε κερδισμένος. Ο ίδιος με τη βοήθεια του πατέρα του, που ήταν πρώην μπασκετμπολίστας με καριέρα στο NBA, πήγε για δοκιμαστικά στην ομάδα της γενέτειρας του, Philadelphia 76ers. Οι Sixers έμειναν ικανοποιημένοι από τις επιδείξεις του. Εντούτοις, είχαν το 1o pick του Draft και δεν ήθελαν να ρισκάρουν πάνω σε ένα αμούστακο παιδί που δεν είχε εμπειρία από κολέγιο. Ο Kobe δεν πτοήθηκε όμως και «δοκιμάστηκε» και στους Lakers, την ομάδα που υποστήριζε από μικρό παιδί λόγω του Magic. O GM των Lakers, Jerry West, εκστασιάστηκε από την αυτοπεποίθηση του Kobe και είδε στο πρόσωπο του, τον ίδιο του τον εαυτό. Παρ' όλα αυτά, οι Lakers είχαν το 24ο pick του Draft και ο West πίστευε πως ο Kobe θα επιλεγεί παραπάνω. Γι'αυτό ήρθε στην συμφωνία με τους Hornets και αντάλλαξε τον Vlade Divac με το 13ο pick του Draft. Οι Lakers επέλεξαν τον Kobe και η ιστορία είναι γνωστή. Ο West τον νουθέτησε στην αρχή της καριέρας του και ο Kobe έγινε ένας από τους καλύτερους παίχτες όλων των εποχών. Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, ένα βραβείο MVP, δύο βραβεία Finals MVP, αμέτρητες διακρίσεις στο σκοράρισμα και δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια με την Εθνική Αμερικής.



 2. Kareem Abdul-Jabbar στους Los Angeles Lakers 

Σε ένα δείπνο τον Οκτώβριο του 1974, ο Kareem απαίτησε να γίνει ανταλλαγή από την διοίκηση των Bucks. Τα αιτήματα του ήταν αμιγώς φυσιολογικά και αναφέρονταν στο ότι η πόλη του Milwaukee ήταν μικρή, ο ίδιος βρισκόταν μακριά από τους δικούς του και γενικότερα πως η πόλη δεν του ταίριαζε. Οι Bucks, εντούτοις, δεν ανταποκρίθηκαν στο αίτημα του. Το αποκορύφωμα της υπόθεσης, συνέβη δύο χρόνια αργότερα όπου, ο προπονητής του, Don Nelson, τον χτύπησε στο μάτι κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού της preseason. Το περιστατικό αυτό εξόργισε τον ίδιο με αποτέλεσμα να ρίξει μπουνιά σε ένα στύλο και να υποστεί κάταγμα στο χέρι του με αποτέλεσμα να χάσει τα δεκαέξι πρώτα παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Σε αυτά οι Bucks γνώρισαν δεκατρείς ήττες. Η σεζόν 1974-75 ακόμα και μετά την επιστροφή του Kareem ήταν απογοητευτική -για τα δεδομένα τους- καθότι τελείωσε με 31 ήττες και 35 νίκες. Από τότε που έγινε Draft ο Kareem, τα «Ελάφια» είχαν νικήσει το 68% των αγώνων στην regular season. Οι Bucks, δεν αντάλλαξαν ούτε την επόμενη σεζόν τον Kareem και τελείωσαν την κανονική περίοδο με ένα αποκαρδιωτικό 38-44 ρεκόρ. Ωστόσο, η πίεση αυξήθηκε και το franchise δεν μπορούσε να τον κρατήσει για περισσότερο. Το καλοκαίρι 1975 αποφάσισαν να δώσουν τον τρεις φορές MVP και Finals MVP του '71 μαζί με τον Walt Wesley στους Lakers και να πάρουν ως αντάλλαγμα τους Brian Winters, Elmore Smith, Junior Bridgeman και Dave Meyers. Πολλοί θεώρησαν ότι οι Bucks είχαν κερδίσει σε αυτό το deal. Μολαταύτα, διαψεύστηκαν όταν είδαν τον Kareem να γίνεται πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, να κατακτά πέντε πρωταθλήματα, ένα ακόμα Finals MVP και να προσθέτει ακόμα τρία βραβεία του Πολυτιμότερου Παίχτη της χρονιάς στο παλμαρέ του.


                                                  
1. Bill Russell στους Boston Celtics

Στο Draft του 1956, οι St. Louis Hawks επέλεξαν στο δεύτερο pick του Draft τον Bill Rusell. Παρ'όλα αυτά δεν διέθεταν την οικονομική δυνατότητα να του προσφέρουν συμβόλαιο και τον αντάλλαξαν για τον Cliff Hagan, το 7ο pick του Draft και τον Ed Macauley των Celtics. Με αυτόν τον τρόπο ο Red Auerbach απέκτησε τον Russell ακούγοντας την συμβουλή του Bill Reinhart που ήταν παλιός προπονητής του στο κολέγιο. Η κίνηση αυτή, ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με την συμφωνία που έκαναν από κοινού ο ιδιοκτήτης των Celtics και πρόεδρος του Ice Capades, Walter Brown και ο ιδιοκτήτης των Rochester Royals, Lee Harrison. Ο πρώτος υποσχέθηκε στον δεύτερο πως θα έφερνε τα Ice Capades -πρόκειται για ένα σόου επιδείξεων στον πάγο- για μία εβδομάδα στο Rochester αν προσπερνούσαν τον Russell στο Draft. Ο δεύτερος τον διαβεβαίωσε και οι Royals επέλεξαν στο νούμερο ένα του Draft τον Sihugo Green. Επιπλέον, ένας ακόμη λόγος οφείλεται στις φυλετικές διακρίσεις. Εκείνη την εποχή, οι Hawks ήταν ένα σύνολο που αποτελούνταν αποκλειστικά από λευκούς παίχτες. Οι Hagan και Macauley έγιναν Hall of Famers και κατέκτησαν με τους Hawks το πρωτάθλημα του 1958. Στον αντίποδα, ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» κατέκτησε συνολικά 11 πρωταθλήματα εκ των οποίων τα εννέα ως μπασκετμπολίστας και δύο ως προπονητής, καθώς και πέντε τρόπαια του Πολυτιμότερου παίχτη της χρονιάς σε μόλις δεκατρείς σεζόν.  

   



Share:

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Labels

Αναγνώστες