2 εκπρόσωποι της καλαθοσφαίρησης με αμαξίδιο ,από διαφορετικά πόστα, μας μιλούν και βοηθούν να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το πολύ απαιτητικό άθλημα.
Ο Γιώργος Βιτσαρόπουλος, αρχισυντάκτης του Basketballguru, δημιούργησε μια ταινία με στόχο να φωτίσει το πεδίο γύρω από το μπάσκετ με αμαξίδιο αναδεικνύοντας την αγωνιστική καθημερινότητα όπως πραγματικά είναι, χωρίς δηλαδή να παραμερίζονται οι διάφορες αντιξοότητες. Στην ταινία η οποία παρουσιάστηκε και στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» τον περασμένο Οκτώβρη, οι αθλητές και ο προπονητής του ΑΣΚΑ Αμαρουσίου παίρνουν το λόγο και μέσα από τις αφηγήσεις τους για τη ζωή και τον αθλητισμό, εξηγούν γιατί το άθλημα πρέπει να προβληθεί παραπάνω.Ως Cut The Net θέλαμε κι εμείς από καιρό να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό. Έτυχε ένα από τα μέλη μας να παρακολουθήσει την ταινία στα τέλη Οκτώβρη κι έτσι αποφασίσουμε επιτέλους να το προχωρήσουμε.
Συνομιλήσαμε λοιπόν με την Δόμνα Αρτεμάκη, επί πολλά χρόνια διαιτητή, αλλά και τον Μανώλη Στυλιανακάκη, παίκτη του ΑΣΚΑ Ηράκλειο με μεγάλη καριέρα στο σπορ. Ευχαριστούμε αμφότερους για τη συμμετοχή τους.
Πάμε να δούμε τι μας είπαν από τη δική του σκοπιά ο καθένας.
Δόμνα
Καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Δόμνα Αρτεμάκη. Ξεκίνησα την διαιτησία στο μπάσκετ αρτιμελών το 2001 και εν συνέχεια το 2003 στο μπάσκετ με αμαξίδια, όταν ακόμα το μπάσκετ με αμαξίδια ήταν σε πρώιμο στάδιο.
Παίκτες και προσωπικότητες που θαυμάζεις από τον χώρο;
Όσον αφορά παίχτες, άξιος θαυμασμού είναι ο Καναδός Πάτρικ Αντερσον. Όταν μιλάμε για μπάσκετ με αμαξιδια στην Ελλάδα δεν πρέπει να ξεχνάμε τον πρώην αρχηγό της Εθνικής και Γεν. Γραμματέα Γιώργο Κουνιά, τον πρώην πρόεδρο Γιώργο Κούζα και τον Βασίλη Κωνσταντινόπουλο. Εμβληματικές παρουσίες του χώρου!!!
Τι σε έκανε να ασχοληθείς με τη διαιτησία και μάλιστα στο συγκεκριμένο κομμάτι στο οποίο θα αναφερθούμε;
Όταν μου προτάθηκε από́ τον κύριο Μάρκο Ναλετάκη να γίνω διαιτητής σε αγώνες μπάσκετ με αμαξίδια παρακολουθώντας την ανάλογη σχολή έμεινα έκπληκτη γιατί δεν ήξερα καν πως υπήρχε στην Ελλάδα. Παρακολούθησα στο YouTube αγώνες και έμεινα έκθαμβη. Αυτό το άθλημα το ερωτεύεσαι με την πρώτη επαφή. Είναι συναρπαστικό. Παρακολούθησα λοιπόν μια σχολή στην Αθήνα, διήμερη καθότι ήμουν ήδη διαιτητής και γνώριζα τις βασικές αρχές, παρόλα αυτά για να σου είμαι ειλικρινής κατάλαβα ελάχιστα πράγματα.
Επειδή́ όμως ήξερα και ξέρω πως το βασικό όπλο ενός διαιτητή είναι ο κανονισμός, έκατσα και μελέτησα, πίστεψε με πολύ διεξοδικά τον κανονισμό.
Ένας επιπλέον λόγος που με βοήθησε να το αγαπήσω είναι οι συνάδελφοι του χώρου. Πολλοί το λένε σε πολλά αθλήματα, σε εμάς όμως ισχύει. Είμαστε μια οικογένεια. Θα μου πεις τους αγαπάς όλους; Όχι βέβαια! Πάντα θα υπάρχουν και οι «κακοί» συγγενείς...
Μπορείς να μας αναφέρεις διαφορές κανονισμών ανάμεσα στο μπάσκετ με αμαξίδιο και στο μπάσκετ των ορθίων;
Τα αμαξίδια από́ το μπάσκετ ορθίων έχει κάποιες βασικές διαφορές για να είναι δυνατή η διεξαγωγή του Ίδιο γήπεδο, ίδιες μπασκέτες παρόμοιοι κανονισμοί . Επειδή́ λοιπόν μετέχουν αθλητές με διαφορετικό βαθμό αναπηρίας , υπάρχει μια βαθμολογία που δίνεται στους παίκτες , από́ τους κλασιφαιερ (βαθμονομητής), που μειώνεται όσο ανεβαίνει η αναπηρία και αυξάνεται όσο είναι μικρότερη με μέγιστο το 4.5 που απευθύνεται στο minimum disability και στους αρτιμελείς , που ναι και αυτοί μπορούν να μετέχουν!!! Όμως, μόνο δύο το πολύ στην 12άδα και ένας στην 5αδα. Αυτοι οι βαθμοί προστίθενται με όριο βαθμολογία πεντάδας στο ελληνικό πρωτάθλημα 14.5.
Δεν υπάρχει διπλή ντρίπλα και παρέμβαση-παρεμβολή στην τροχιά της μπάλας. Μια άλλη βασική διαφορά είναι η έννοια των βημάτων. Νόμιμο είναι να κάνεις έως δύο ωθήσεις του αμαξιδίου που θα ακολουθηθεί́ ντρίπλα , πάσα ή σουτ.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι το αμαξίδιο είναι μέρος του σώματος του παίκτη, άρα δεν μπορεί να ανασηκωθεί από́ αυτό , από́ αδεξιότητα ή με πρόθεση ή να πέσει από́ αυτό. Αν όμως συμβεί, ανάλογα σε ποια περίπτωση γίνεται, η ποινή είναι από́ απλή παράβαση, no call αν είναι χωρίς μπάλα και εκτός φάσης ή τεχνική ποινή.
Επιπρόσθετα, δίνεται μεγάλη σημασία στην έννοια πλεονεκτήματος - μειονεκτήματος γιατί λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι το άθλημα παίζεται με αμαξιδια και στην δυνατότητα αντίδρασης του παίκτη.
Τέλος ένα μεγάλο μέρος των κανονισμών, σχετίζονται με την ασφάλεια του παίκτη.
Δεν θα ειπισέρθω σε περισσότερες λεπτομέρειες γιατί μπορώ να σας μιλάω ώρες ή και μέρες για αυτό. Και δίχως εικόνα ίσως είναι κουραστικό για τον αναγνώστη.
Ποιοι κανονισμοί σας δυσκολεύουν περισσότερο. Είναι αλήθεια οτι κατά καιρούς αλλάζουν και ξαναλλάζουν πράγματα?
Αντιλαμβάνεστε ότι για να είσαι ένας καλός διαιτητής στο μπάσκετ με αμαξίδια , επιβάλλεται να ξέρεις άψογα τον κανονισμό των αρτιμελών, ώστε να μπορέσεις να αντιληφθείς και να προσθέσεις και τις διαφορές του αθλήματος. Τι μας δυσκολεύει; Αυτό το άθλημα απαιτεί να είμαστε πολύ κοντά στις φάσεις για να δούμε τι ακριβώς γίνεται στις επαφές. Τα αμαξίδια έχουν μεγάλο camper (άνοιγμα), και όταν συγκεντρώνονται πολλά αμαξίδια σε μια φάση χρειάζεται προσοχή και εμπειρία για να διακρίνεις ποιες επαφές θα δώσεις και ποιες όχι, γίνεται σαφές ότι κάθε χτύπημα που "ακούγεται" ανάμεσα σε αμαξίδια δεν είναι φάουλ, δεν γίνεται να είναι φάουλ.
Σκοπός είναι, να αποφεύγονται οι άσκοπες διακοπές της ροής του παιχνιδιού, χωρίς όμως να διακυβεύεται η ασφάλεια τους. Ωστόσο, το άθλημα εξελίσσεται όπως τα πάντα στη ζωή μας, έτσι γίνονται συχνά αλλαγές στους κανονισμούς οι οποίες βασίζονται στις αλλαγές της FIBA. Οι αλλαγές που αφορούν καθαρά το μπάσκετ με αμαξίδιο, γίνονται με σκοπό το άθλημα να είναι πιο εύκολο και πιο θεαματικό για όλους αφού χρόνο με το χρόνο κερδίζει όλο και περισσότερο την αγάπη του κόσμου. Επίσης τα βήματα είναι δύσκολο να διακρίνονται, καθώς και η χρήση των ποδιών για την διεύθυνση του αμαξιδίου.
Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα σχετικά με το σύνδεσμό σας;
Ο Σύνδεσμος Διαιτητών Ελλάδος Καλαθοσφαίρισης με Αμαξίδιο (Σ.Δ.Ε.Κ.Α) δημιουργήθηκε το 1995, έχει ειδική Αθλητική αναγνώριση σαν αθλητικό σωματείο και σαν Ομοσπονδία διαιτητών του Αθλήματος, λόγω του ότι είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα, λειτουργούν σε αυτόν διάφορες επιτροπές και έχει 72 ενεργά μέλη από́ τα οποία τα 23 νέα της σχολής 2020, 9 κομισάριους παλιά μέλη και 10 μη ενεργά.
Από αυτά τα ενεργά μέλη τα 22 είναι γυναίκες ένα ποσοστό 30%, πολύ ικανοποιητικό για το χώρο μας. 
Πώς βλέπεις το επίπεδο διαιτησίας στην Ελλάδα; Θεωρείς ότι οι διαιτητές είστε όσο ενημερωμένοι γίνεται; Βλέπεις καθόλου παιχνίδια πέρα από αυτά που σφυρίζετε είτε εγχώρια είτε εξωτερικού είτε διεθνή ή δεν υπάρχει χρόνος γενικά;
Όσον αφορά το επίπεδο της διαιτησίας στην Ελλάδα αξίζει να σημειωθεί ότι είναι πολύ υψηλό, γεγονός που είναι αποδεκτό και από́ την Ευρώπη και που φαίνεται και από́ την συμμετοχή των διεθνών διαιτητών μας σε Ευρωπαϊκά Ά κατηγορίας, σε Ολυμπιακούς και σε Παγκόσμια.
Εννοείται πως βλέπω όσους αγώνες του πρώταθληματος και του κυπέλλου είναι διαθέσιμοι διαδικτυακά και όσους μπορώ δια ζώσης. Προσπαθώ να βρίσκω και αγώνες που διεξάγονται στο εξωτερικό. Είναι βασικό κομμάτι της προσωπικής μας εξέλιξης η όσο το δυνατόν συχνότερη «τριβή» με το άθλημα και οι συνεχείς παραστάσεις αυτού ώστε να μπορείς να αποδόσεις και να είσαι σε ετοιμότητα να παίξεις.
Αμείβεστε για τις υπηρεσίες σας; Αν ναι φτάνουν; Κι αν όχι θεωρείς ότι θα φτάσουμε ποτέ σε σημείο ώστε κι εσείς και οι αθλητές να διεκδικείτε χρήματα; Τι θα μπορούσε να γίνει προς την κατεύθυνση αυτή;
Η αμοιβή μας είναι ικανοποιητική και ανάλογη ενός εθνικού πρωταθλήματος. Το τιμολόγιο συμφωνεί κάθε χρόνο ο ΣΔΕΚΑ με την ΟΣΕΚΑ, όποιο κι αν είναι αυτό. Ασφαλώς, πληρωνόμαστε και τα μεταφορικά. Για τους αθλητές, δίνονται κάποια χρήματα, έρχονται και ξένοι αθλητές στις ομάδες με το ανάλογο αντίτιμο που συμφωνούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι η παρούσα διοίκηση της ομοσπονδίας έχει επιτύχει να μην έχουμε οφειλες.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω, το ιδανικότερο για μένα αν θες , που όμως προϋποθέτει κόστος μεγαλύτερο και ίσως κάτω από́ τις παρούσες συνθήκες να ακούγεται ουτοπικό, είναι η διαιτησία τριών διαιτητών.
Αντιμετώπισες καθόλου σεξισμό ή υποτιμητικά σχόλια λόγω φύλλου είτε από παίκτες είτε από το κοινό είτε από συναδέλφους; Θεωρείς ότι σε περιβάλλοντα σχετιζόμενα με αθλητισμό δίνεται σε γυναίκες περισσότερο η ευκαιρία να αναλάβουν πόστα και θέσεις ή είμαστε όπως παλιά? Πως είναι οι σχέσεις σου με άντρες συναδέλφους;
Ασφαλώς και ποτέ δεν είχα σεξιστικά σχόλια από́ κοινό ή συναδέλφους, άλλωστε δεν το επιτρέπει η στάση μου.
Η θέση της γυναίκας στο μπάσκετ με αμαξιδια δεν διαφέρει από́ αυτή των ανδρών. Μετείχα στο προηγούμενο συμβούλιο, αυτή την στιγμή είμαι μέλος της τεχνικής επιτροπής. Δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός. Εξελίσσεται η κοινωνία μας, το ίδιο και εμείς.
Η ατμόσφαιρα στους αγώνες σας από την εικόνα που έχουμε δε μοιάζει καθόλου νομίζω, με αυτήν του μπάσκετ των ορθίων, υπό την έννοια του φόβου το λέω. Υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκατε για την ασφάλειά σας?
Εντάσεις έχω ζήσει μέσα στο γήπεδο και ως διαιτητής και ως θεατής. Καμιά όμως δεν ξεπέρασε τα όρια ώστε να αισθανθώ ανασφάλεια.
Πώς και επηρέασε η διακοπή λόγω κορονοϊού; Πώς την αντιμετώπισες; Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον;
Ο covid19 δεν με επηρέασε ιδιαίτερα γιατί λόγω του επαγγέλματος μου, νοσηλεύτρια 24 χρόνια στο νοσοκομείο Χανίων, 13 εξ αυτών στην εντατική και άλλα 11 στην μονάδα ημερήσιας νοσηλείας του Ογκολογικού, δεν σταμάτησα να δουλεύω. Έζησα στη πρώτη γραμμή, που λένε, όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Αντιθέτως, μου έδωσε χρόνο έξτρα και ξεκούραση αλλά και για τις προπονήσεις μου (είμαι δρομέας). Δε θα πω ψέμματα, μου έλειψε ο μπασκετικός χώρος πολύ.
Σε αυτό το σημείο να πω ότι έχω κάνει και τις 2 δόσεις του εμβολίου. Νιώθω ότι πλέον έχουμε ένα όπλο. Κι αντί να γκρινιάζουμε για την άμεση διοχέτευσή του σε όλους γκρινιάζουμε για τα ίδια τα εμβόλια. Αν υπήρχε όντως κάτι δε θα το κάνανε σε μας και από τους πρώτους. Αν «καίγονταν» οι υγειονομικοί όλα θα κατέρρεαν. Υπάρχει κούραση, πάντα υπήρχε αλλά υπάρχει και ψυχολογική κούραση και φόβος μήπως γίνουμε εμείς φορείς την ώρα που φροντίζουμε περιστατικά και για εμάς αλλά και για να συνεχίσουμε να βοηθάμε. Με τα τεστ που πλέον δείχνουν αμέσως το αποτέλεσμα τουλάχιστον δε χρειάζεται να περνάμε διήμερη καραντίνα αβεβαιότητας μακριά από όλους όπως τον πρώτο καιρό.
Καταλαβαίνω ότι ο κόσμος έχει κουραστεί. Αλλά να ‘ρθουν να δουν και για ηλικίες και για όλα για τα οποία φωνάζουν. Τώρα έχουμε βέβαια και τη μετάλλαξη η οποία μεταδίδεται σίγουρα πιο εύκολα και ενδέχεται να είναι και πιο φονική. Μπορεί να εμφανιστεί και τρίτο κύμα, αλλού άρχισε ήδη ή αρχίζει.
Για μένα όποτε καλυτερέψει ή περάσει κάποτε αυτό τίποτα δε θα είναι ίδιο με πριν. Χρονικά θα χωριστούν οι περίοδοι σε προ Covid και Covid εποχή. Ακούω δηλαδή αγκαλιές φιλιά κλπ αλλά δε νομίζω ότι θα υπάρξει ποτέ πια αυτό που λέμε κανονικότητα με την έννοια που την είχαμε συνηθίσει πριν σκάσει όλο αυτό. Μακάρι να βγω λάθος.
Πρέπει και οφείλουμε, πρώτα για εμάς και τους δικούς μας ανθρώπους και έπειτα για όλο το κόσμο, να μάθουμε και να προσαρμοστούμε σε μια νέα τάξη πραγμάτων και να τηρούμε βασικές αρχές υγιεινής έτσι ώστε να είμαστε όλοι μας ασφαλείς. Ναι είμαι αισιόδοξη για το μέλλον και οφείλουμε όλοι μας να είμαστε!!! Το ότι τίποτα δε θα είναι ίδιο στην μετά Covid εποχή, όποτε αυτή έρθει, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραιτούμαστε. Το ανέφερα περισσότερο για να δείξω τις βίαιες και τρομερά ριζικές και γρήγορες αλλαγές στις οποίες μας ώθησε αυτή η πρωτόγνωρη για όλους κατάσταση.
Ποια η άποψη σου περί νοοτροπίας της χώρας ως προς την αναπηρία γενικά και ποια η προσωπική σου οπτική;
Όσον αφορά την αναπηρία, προσωπικά με απασχολεί και με
προβληματίζει, το να δίνεται η ίδια δυνατότητα σε όλους τους πολίτες.
Ανεξάρτητα της σωματικής ή πνευματικής τους κατάστασης. Σε αυτό το
σημείο όμως εκτός από́ τις νομοθετικές ρυθμίσεις και τις κρατικές
παρεμβάσεις , πολλά εξαρτώνται και από́ την κοινωνική συμπεριφορά , που
πολλές φορές δείχνει πλήρη αδιαφορία. Υπάρχει έλλειψη παιδείας.
Και μιας και μίλησα γενικά, θέλω να αναφερθώ και αθλητικά. Αναπηρία και μπάσκετ είναι ένα άλλο κεφάλαιο, προσωπικά πάντα μιλώντας. Δεν είναι ούτε ήρωες, ούτε άτομα με ειδικές ικανότητες!!! Είναι αθλητές και μόνο. Όλοι τους που μπαίνουν στο γήπεδο ποθούν την νίκη και δεν το κάνουν για την συμμετοχή. Έχουν κοπιάσει και συνεχίζουν να κοπιάζουν γι' αυτό. Σας καλώ όλους λοιπόν, όταν κι εφόσον επιστρέψουμε στα γήπεδα, να δείτε έναν αγώνα μπάσκετ με αμαξίδιο, να παρασυρθείτε από́ τον ρυθμό και την ένταση του παιχνιδιού!!!
Επιμέλεια Συνέντευξης Γιώργος Διαλυνάς
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου